روش های مختلفی برای تشکیل بطری های پلاستیکی وجود دارد, و روش خاص مورد استفاده بستگی به نوع پلاستیک دارد, شکل مورد نظر, و فرآیند تولید. در اینجا چند روش متداول آورده شده است:
قالب گیری تزریقی: این رایج ترین روش برای تولید بطری های پلاستیکی است. این شامل تزریق پلاستیک مذاب به داخل حفره قالب است, که به شکل بطری است. سپس پلاستیک سرد و جامد می شود, و قالب باز می شود تا بطری تمام شده خارج شود.
قالب گیری دمشی کششی: این فرآیند برای تولید بطری از نوعی پلاستیک به نام PET استفاده می شود (پلی اتیلن ترفتالات). شامل دو مرحله است. اولین, یک پریفرم, که یک لوله پلاستیکی با گردن درپوش است, قالب گیری تزریقی است. سپس, پریفرم دوباره گرم می شود و کشیده می شود در حالی که هوای فشرده به داخل آن دمیده می شود تا منبسط شود و به بطری نهایی تبدیل شود..
قالب گیری دمشی اکستروژن: این روش شبیه قالب گیری با ضربه کششی است اما برای انواع مختلف پلاستیک استفاده می شود, مانند پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE). با یک پاریسون اکسترود شده شروع می شود, یک لوله از پلاستیک مذاب, که در یک حفره قالب گرفته می شود. سپس هوای فشرده به داخل پریسون دمیده می شود, گسترش آن به شکل قالب.
قالب گیری فشاری: این تکنیک برای تولید بزرگتر استفاده می شود, بطری ها یا ظروف سنگین تر. این شامل قرار دادن مقدار از پیش تعیین شده از مواد پلاستیکی در یک حفره قالب گرم شده و سپس استفاده از پرس برای فشرده سازی پلاستیک است تا زمانی که شکل قالب را بگیرد.. پلاستیک قبل از خارج کردن از قالب سرد و جامد می شود.
قالب گیری ضربه ای کششی تزریقی: این روش ترکیبی از قالب گیری تزریقی و قالب گیری با ضربه کششی است. با یک پریفرم قالب گیری تزریقی شروع می شود, سپس به یک ایستگاه جداگانه منتقل می شود و قبل از اینکه با استفاده از هوای فشرده به شکل نهایی دمیده شود، دوباره گرم می شود و کشیده می شود..
اینها تنها تعدادی از رایج ترین روش هایی هستند که برای تشکیل بطری های پلاستیکی استفاده می شوند. هر روش مزایای خود را دارد و برای کاربردها و طرح های مختلف بطری مناسب است. تولیدکنندگان بر اساس عواملی مانند هزینه، روش مناسب را انتخاب می کنند, حجم تولید, خواص مواد, و مشخصات بطری مورد نظر.
